10. Daire 1999/2603 E. , 2001/1 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 1999/2603
Karar No : 2001/1
Temyiz Eden (Davacı) : …
Vekili : …
Karşı Taraf (Davalılar): 1-Turizm Bakanlığı – ANKARA
2- Eskişehir Valiliği – ESKİŞEHİR
İstemin Özeti : Davacının işlettiği işyerine ait Turizm İşletme Belgesinin iptaline ilişkin işlem ile bu işleme dayanılarak tesis edilen içkili eğlence yeri ve içkili gazino ruhsatının iptaline ilişkin işlemlerin iptali istemiyle açılan dava sonunda, … İdare Mahkemesince; Turizm Bakanlığı Sınıflandırma Heyetinin 29.9.1997 tarih ve 2268 sayılı raporunda, tesisin Turizm Yatırım ve İşletmeleri Nitelikleri Yönetmeliğinde barlar için öngörülen puan barajını aşamadığının belirlendiğ, ayrıca 30.9.1997 tarih ve 2292 sayılı işletmeler Genel Müdürlüğü Kontrolörlüğü İşletme Denetim Raporunda tesisin belgelendirmeye esas vasıflarının kaybettiğinin, temizlik ve bakıma yeterli özenin gösterilmediğinin, türü dışında faaliyette bulunduğunun saptandığı belirlenen bu tespitler nedeniyle 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanununun 34. maddesinin (c), (e), (f) fıkraları uyarınca turizm işletme belgesinin iptalinin yerinde olduğu, iptal edilen bu belgeye dayanılarak verilen içkili eğlence yeri ve içkili gazino ruhsatlarının iptali işlemlerinde de hukuka aykırılık bulunmadağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı, anılan İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, idarenin tek yanlı olarak düzenlendiği denetim raporları esas alınarak karar verilmesinin doğru olmadığını öne sürerek temyizen incelenip bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Davalı idarelerden Turizm Bakanlığınca, yerinde olmadığı ileri sürülen temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır. Diğer davalı Eskişehir Valiliği savunma vermemiştir.
D.Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz isteminin reddi ile usul ve hukuka uygun bulunan mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren 2575 sayılı Danıştay Kanununa 3619 sayılı Yasayla eklenen ek 1. madde hükmüne göre oluşan Danıştay Onuncu ve Altıncı dairelerinin müşterek kurulunca gereği düşünüldü:
İdare ve Vergi Mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49.maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar, usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden temyiz isteminin reddi ile anılan kararın onanmasına 5.1.2001 tarihinde oybirliği ile karar verildi.