10. Daire 1998/6119 E. , 2001/351 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 1998/6119
Karar No : 2001/351
Temyiz Eden (Davacılar) : 1-…, 2- …,
3-…, 4-…, 5-…,
6-…, 7-…,
8-…, 9-…,
10-…, 11-…,
12-…, 13-…,14-…
15-…,16-…,17-…
Vekilleri : …
Karşı Taraf (Davalı) : …
İstemin Özeti : … Valiliği Zührevi Hastalıklar ve Fuhuşla Mücadele Komisyonu’nun eski genelevlerin taşınmasına dair 20.11.1997 tarih ve … sayılı kararının iptali istemiyle açılan davada, komisyonca önceden verilen izin şartlarının ortadan kalkması halinde genelevi başka bir yere taşımaya karar vermeye komisyonun yetkili olduğu, eski genelevlere daha önce izin verilmiş olması daha uygun başka bir yere taşınmalarını engeller nitelikte olmadığı, davalı idare işleminin Mersin’deki genelevlerin tamamen kapatılmasına yönelik olmayıp çevre ve sağlık şartları açısından izin verilme koşullarını kaybeden genelevlerin daha uygun bir yere taşınmasının teminine yönelik olduğu, bu nedenle yer ve sağlık şartları açısından faaliyet göstermesi sakıncalı hale gelen eski genelevlerin yeni yere taşınmasının temini amacıyla faaliyetlerine izin verilmemesinde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddi yolunda verilen …İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının davacı tarafından usul ve hukuka aykırı olduğu iddiasıyla temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.
D.Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz isteminin reddi ile usul ve hukuka uygun bulunan mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onuncu Dairesince gereği düşünüldü:
İdare ve Vergi Mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49.maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar, usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden temyiz isteminin reddi ile anılan kararın onanmasına 6.2.2001 tarihinde oybirliği ile karar verildi.