10. Daire 1997/6983 E. , 1999/3358 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 1997/6983
Karar No : 1999/3358
Kararın Düzeltilmesini İsteyen (Davacı) : …
Karşı Taraf (Davalı) : …
Vekili : …
İstemin Özeti : Davacının kullandığı altı ay ücretsiz doğum izni süresinin, borçlanma isteminin reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan dava sonucunda; … İdare Mahkemesince davanın reddi yolunda verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı, temyiz istemini reddederek onayan Dairemizin 18.12.1996 tarih ve E:1995/4107, K:1996/8331 sayılı kararının düzeltilmesi istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Yerinde olmadığı öne sürülen kararın düzeltilmesi isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
D.Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Ücretsiz izin süresinin borçlandırılması ile ilgili olarak 657 sayılı Yasanın 108.maddesine 2771 sayılı Yasayla eklenen 5.fıkrada, herhangi bir başvuru süresi öngörülmediğinden davacının ücretsiz izne ayrıldığı tarihten itibaren bir ay içinde başvuruda bulunmadığı nedeniyle isteminin reddine ilişkin dava konusu işlemde hukuka uyarlık bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, idare mahkemesince işlemin iptaline karar verilmesi gerekirken davanın reddine ilişkin olarak verilen kararın bozulması gerektiğinden karar düzeltme isteminin kabulü gerekmektedir.
Danıştay Savcısı : …
Düşüncesi : Karar düzeltilmesi dilekçesinde ileri sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54.maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından istemin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onuncu Dairesince, davacı tarafından öne sürülen karar düzeltme nedenleri yerinde görüldüğünden 18.12.1996 tarih ve E:1995/4107, K:1996/8331 sayılı Dairemiz kararı kaldırılarak, temyiz istemi yeniden incelenip gereği düşünüldü;
Dava, davacının 7.7.1982 – 30.12.1982 tarihleri arasında kullandığı altı ay ücretsiz doğum izni süresinin borçlandırılması isteminin reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılmıştır.
… İdare Mahkemesince; 657 sayılı Yasanın 2670 sayılı Yasayla değişik 108.maddesine 2771 sayılı Yasanın 2.maddesiyle eklenen fıkrada kesenek ve karşılıkların her ay ödenmesi kuralının getirildiği, ücretsiz izne ayrılanların hemen başvurmaları, kesenek ve karşılıklarını da her ay ödemelerinin öngörüldüğü, davacının ücretsiz izin kullandığı dönemde 2771 sayılı Yasanın 2.maddesinin yürürlükte olmadığı o tarihte kesenek ve karşılıklarının yatırılmamasının doğal olduğu, engeç Yasanın yürürlüğe girdiği 30.12.1982 tarihinde veya davalı idarece 30.6.1983 tarihine kadar tanınan ek süre içerisinde başvuruda bulunması gerekirken bu süreler içerisinde başvurmayan davacının isteminin reddine ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı, 1995 yılında 562 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile getirilen değişiklikle ücretsiz izin süresinin borçlanma olanağı getirilmiş iken davacı idarenin hatalı işlemini devam ettirmesinin hukuka uygun olmadığı iddiasıyla kararın temyizen incelenip bozulmasını istemektedir.
Davacının, doğum nedeniyle kullandığı 6 ay ücretsiz izin süresinin sonu olan 30.12.1982 tarihinde 657 sayılı Yasanın 108.maddesine 2771 sayılı Yasanın 2.maddesiyle eklenen 5.fıkra 31.12.1982 tarihinde yürürlüğe girdiğinden uyuşmazlığın 657 sayılı Yasanın 108.maddesinin 5.fıkrasına göre çözümlenmesi gerekmektedir.
657 sayılı Yasanın 108.maddesi 2.fıkrasında, doğum yapan devlet memurlarına en çok altı aya kadar aylıksız izin verilebileceği belirtilmiştir. Aynı maddeye 2771 sayılı Yasanın 2.maddesiyle eklenen 5.fıkrada ise aylıksız izin verilenlerin bu sürelerinin keseneklerinin ve karşılıklarının kendileri tarafından her ay T.C.Emekli Sandığına gönderilmesini kabul etmeleri şartıyla emeklilik yönünden eski derecelerinde değerlendirileceği kuralına yer verilmiştir.
108.maddenin 5.fıkrasında, ücretsiz izne ayrılan devlet memurlarının bu sürelerinin emeklilikte değerlendirilmesi için her aya ait kesenek ve karşılıkların ayı içinde Emekli Sandığına ödenmesinin şart olduğu yolunda açık bir düzenlemeye yer verilmemiş, yalnızca kesenek ve karşılıklarının kendileri tarafından her ay Emekli Sandığına gönderilmesini kabul etmeleri koşulu öngörülmüştür. Yasanın bu maddesiyle devlet memurlarının ücretsiz izin sürelerinin emeklilik yönünden eski derecelerinde değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Ayrıca 108.maddeye 5.fıkranın eklenmesine ilişkin 2771 sayıl Yasa tasarısının gerekçesinde de sadece kesenek ve karşılıkların tamamının ödenmesi koşulundan sözedilmiş olup; ödeme süresinden sözedilmemiştir.
Dava konusu olayda ise 7.7.1982 – 30.12.1982 tarihleri arasında doğum nedeniyle 6 ay ücretsiz izne ayrılan davacı 29.7.1992 tarihinde davalı idareye başvurarak ücretsiz izinli olduğu her aya ait emekli keseneklerini ve kurum karşılıklarını ödemeyi kabul ettiğini bildirmekle üzerine düşen sorumluluğu yerine getirmiştir. Dolayısıyla davacının isteminin ücretsiz izne ayrıldığı tarihten itibaren bir ay içinde başvurulmadığı sebebiyle reddi yerinde değildir.
Bu itibarla idare mahkemesince dava konusu işlemin iptaline karar verilmesi gerekirken, davanın reddine karar verilmesinde hukuki isabet bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, 2577 sayılı Yasanın 49.maddesine uygun bulunan davacının temyiz isteminin kabulüyle, … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının bozulmasına, karar düzeltme isteminin kabul edilmesi nedeniyle alınan …(sekizyüzyetmişbin)-lira harcın istek halinde davacıya iadesine dava dosyasının yeniden bir karar verilmek üzere anılan mahkemeye gönderilmesine 14.6.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.