10. Daire 1997/1637 E. , 1998/1044 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 1997/1637
Karar No : 1998/1044
Temyiz Eden (Davacı) : …
Vekili : …
Karşı Taraf (Davalı) : …
İstemin Özeti : Davacı; işlettiği lokantaya yeniden içkili yer ruhsat verilmesi ve hukuka aykırı olarak kapatıldığını ileri sürdüğü 3 ay süreyle mahrum kaldığı gelir karşılığı 240 milyon TL maddi zararının yasal faiziyle birlikte tazmini istemiyle açtığı davayı reddeden … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının; temyizen incelenip bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Yerinde olmadığı ileri sürülen temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
D.Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz isteminin reddi ile usul ve hukuka uygun bulunan mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onuncu Dairesince gereği düşünüldü:
Dava; işlettiği lokantaya 13.8.1990 tarihinde içkili yer ruhsatı verilen davacının ilgili mevzuata aykırılıktan bahisle 18.12.1995 tarihinde 3 ay süreyle kapatılan işyerinin, fuhuşla mücadele tüzüğüne muhalefet suçundan ceza yargılaması sonucu beraat etmesinden sonra 16.4.1995 tarihinde içkisiz olarak işletilmek şartıyla açılışına izni verilmesi üzerine, 11.6.1996 tarihinde içkili yer ruhsatı verilmesi yolunda yeniden yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ve işyerinin kapatıldığı 3 aylık sürede mahrum kaldığını ileri sürdüğü toplam 240.000.000 TL gelir karşılığı maddi zararın yasal faiziyle birlikte tazmini istemiyle açılmıştır.
… İdare Mahkemesi; 2559 sayılı Polis Vazife ve Selahiyet Kanunu’nun 11. maddesi uyarınca kız ve kadınların içki kullanılan yerlerde çalışabilmelerinin mahallin en büyük mülki amirinin iznine bağlı olduğu, Jandarma Teşkilatı Görev ve Yetkileri Yönetmeliğinin 35. maddesinde, açılması izne bağlanılan yerlerin genel ahlak ve terbiyeye ve kanun ve nizamlara aykırı işletildiğinin tesbiti halinde kapatılacağı kuralının bulunduğu, İçkili Yerlere Verilecek Gözönünde Bulundurulacak Esasları Gösterir Yönetmelik’in 9. Maddesinde de, turizme hizmet ve teşvik niteliği taşımak kayıt ve şartı ile Belediye hudutları dışında kadehle ve açık olarak içki verilmesi ve satılması izni verilen işyerlerinin genel güvenlik, asayiş ve sağlık yönünden gerekli şartlara uymadıkları veya kaybettiklerinin tesbiti üzerine içki izinlerinin iptal edileceğinin hükme bağlandığı, dosyanın incelenmesinden birçok kez genel ahlaka ve asayişe aykırı olarak işletildiği saptanarak kapatıldığı ve asayişe müessir olaylara zemin hazırladığı, amacı dışında faaliyet gösterdiği, belgesiz kadın çalıştırdığı anlaşılan işyerine içkili yer ruhsatı verilmemesinde hukuka aykırılık bulunmadığı, diğer taraftan işyerinin kapatılması işlemi nedeniyle uğranılan zararın tazmini isteminde ise, 12.12.1995 tarihli kapatma işleminden en geç işyerinin kapatıldığı 18.12.1995 tarihinde haberdar olan davacının bu tarihten itibaren 60 günlük süresi içinde dava konusu etmemesi nedeniyle süre aşımı bulunduğu gerekçeleriyle; davanın iptal istemine yönelik kısmını esastan, tazminat istemine yönelik kısmını ise süre aşımı yönünden reddetmiştir.
Davacı; eksik incelemeye dayandığı, usul ve hukuka aykırı olduğu savlarıyla, anılan mahkeme kararının temyizen incelenip bozulmasını istemektedir.
İdare ve Vergi Mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 3622 sayılı Yasayla değişik 49.maddesinde yer alan sebeblerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen ve yukarıda özetlenen gerekçelere dayalı olarak verilen … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı, usul ve hukuka uygun olup, bozma nedeni bulunmadığı anlaşıldığından, temyiz isteminin reddine ve anılan kararın onanmasına, 9.3.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.