Danıştay Kararı 10. Daire 1996/3862 E. 1998/6028 K. 23.11.1998 T.

10. Daire         1996/3862 E.  ,  1998/6028 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 1996/3862
Karar No : 1998/6028

Temyiz Eden (Davacı) : …
Karşı Taraf (Davacı) : T.C Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü- ANKARA
Vekili : …
İstemin Özeti : Kamarot olarak görev yapmakta iken 3.5.1978 tarihinde 1. derecenin 4. kademesinden emekliye sevkedilen davacının Genel İdare Hizmetler sınıfında 1. dereceye verilen ek göstergenin uygulanması isteminin reddine ilişkin işlemin iptali ve 1.1.1984 tarihinden itibaren biriken ek gösterge tutarının yasal faizi ile birlikte ödenmesi istemiyle açılan dava sonucunda … İdare Mahkemesince davanın reddi yolunda verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararın temyizen incelenip bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Yerinde olmadığı ileri sürülen temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
D.Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz isteminin reddi ile usul ve hukuka uygun bulunan mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı : …
Düşüncesi : Temyize konu İdare Mahkemesi kararı, “ısrar” sözcüğü kullanılmamakla beraber ısrar kararı niteliğindedir.
Kamoratların yardımcı hizmetler sınıfında olduğu yolunda 190 sayılı KHK eki cetvellerde ve diğer düzenlemelerde açık bir hüküm yer almamıştır. Aksine, … Nakliyat AŞ.nin 5.2.1992 gün ve 512 sayılı yazısında kamarotluk görevinin gördüğü iş itibariyle ana hizmet olduğu, bu itibarla genel idare hizmetleri sınıfına girdiği belirtildiği gibi davalı idare de davacıyı genel idare hizmetleri sınıfında kabul ederek 5 yıllık ek gösterge farkını ödemiştir.
Bu itibarla, kamoratlık görevini yardımcı hizmetler sınıfında kabul ederek davayı reddeden İdare Mahkemesi kararında hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenle, temyiz isteğinin kabulüyle İdare Mahkemesinin ısrar kararının bozulması gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onuncu Dairesince gereği düşünüldü:
Dava, 1. derecenin 4. kademesinden emekliye ayrılan davacının Genel İdare Hizmetleri sınıfında 1. dereceye uygulanan ek göstergenin uygulanması istemiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemin iptali ile 1.1.1984 tarihinden itibaren, biriken ekgösterge tutarının yasal faiziyle birlikte ödenmesi istemiyle açılmıştır.
… tarih ve E:…, K:… sayılı kararı Dairemizce verilen 7.2.1995 tarih ve E:1993/1792, K:1995/428 sayılı kararla bozulan idare mahkemesince; bozma kararına uyularak davacının görevinin hangi hizmet sınıfında yeraldığını Devlet Personel Başkanlığından sorulduğu söz konusu idarece gönderilen 13.11.1995 tarihli yazıda; Milletlerarası Standart Meslek Sınflandırma Rehberinde, kamarot; gemi yolcularının genel ihtiyaç ve istirahatlerini tertip eder, kameraları tertipli tutar, yatak ve ranzaları hazırlar, halı ve sandalyeleri tertipler, gelen çağrılara cevap vermek üzere etrafta dolaşarak yolculara yardım eder, yiyecek içecek servisi yapar”, şeklinde bir açıklamaya yer verildiğinin sonuç olarak Denizcilik İşletmeleri Genel Müdürlüğünde kamarot ünvanını taşıyanların yaptıkları hizmetlerin ana hizmetlere yardımcı mahiyette hizmetler olduğunun ve 657 sayılı Yasanın 36. maddesine göre yardımcı hizmetler sınıfına girebilecek nitelikte bulunduğunun bildirildiği, bu açıklamalar doğrultusunda kamarot ünvanının genel idare hizmetleri sınıfına dahil görevlerden olmadığının kabulü gerektiği genel idare hizmetleri sınıfının ek göstergesi uygulanmak suretiyle davacının emekli aylıklarının yükseltilmesine olanak görülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı, anılan idare mahkemesi kararının yerinde olmadığı iddiasıyla temyizen incelenip bozulmasını istemektedir.
İdare ve Vergi Mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 3622 sayılı Yasayla değişik 49.maddesinde yer alan sebeblerden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen ve yukarıda özetlenen gerekçelere dayalı olarak verilen … İdare Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı, usul ve hukuka uygun olup, bozma nedeni bulunmadığı anlaşıldığından, temyiz isteminin reddine ve anılan kararın onanmasına, 23.11.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.