10. Daire 1994/1122 E. , 1995/4474 K.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 1994/1122
Karar No : 1995/4474
Temyiz Eden (Davalılar) : 1-Adalet Bakanlığı – ANKARA
2-T.C.Emekli Sandığı Genel Müdürlüğü – ANKARA
Vekili : …
Karşı Taraf (Davacı) : …
İstemin Özeti : Davacının emekliye sevk tarihinin 15.2.1992 tarihi esas alınmasına rağmen, emeklilik ikramiyesinin 7 ay 15 gün geçtikten sonra ödenmesi sonucu, bu geç ödeme nedeniyle uğradığı zarara karşılık % 30 gecikme faizi tutarı 22.310.000 liranın davalılardan tazmini istemiyle açılan dava sonucunda, … İdare Mahkemesince, emekli ikramiyesinin geç ödenmesi nedeniyle davacının uğradığı zarara karşılık 22.310.000 liranın davalılardan yarı yarıya alınıp davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Anılan İdare Mahkemesinin … günlü ve E:…, K:… sayılı kararının, davalı idarelerce, hukuken herhangi bir sorumluluklarının bulunmadığı, yasaya aykırı olduğu ileri sürülerek temyizen incelenip bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Yerinde olmadığı ileri sürülen temyiz istemlerinin reddi gerektiği savunulmaktadır.
D.Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Davacının emekli ikramiyesinin geç ödenmesinde, davalı Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünün kusuru bulunmadığından, kararın adı geçen idarenin kusurlu bulunduğuna ve tazmin sorumluluğu olduğuna ilişkin kısmının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı : …
Düşüncesi : Davacının,emekliye sevk tarihinin 15.2.1992 tarihi esas alınmasına rağmen,emekli ikramiyesinin 1.10.1992 tarihi nazara alınarak 7 ay 15 gün geç ödenmesi nedeniyle uğranılan zarar karşılığı % 30 gecikme faizi tutarı olan 22.310.000 TL.nin davalılardan tahsili istemiyle açılan davanın kabulüne ilişkin … İdare Mahkemesi kararı davalılarca temyiz olunmakla,dosya incelendi.
Davalılardan Adalet Bakanlığının temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmediğinden işbu Bakanlığın temyiz isteminin reddi,
Davalılardan Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünün temyiz istemine gelince; davacının 1.10.1992 tarihinde emekliye sevki sonucu,emekli ikramiyesinin geç ödenmesi olayında,işbu davalının kusuru ve binnetice tazmin sorumluluğu bulunmadığı cihetle,işbu genel müdürlüğün temyiz isteminin kabulü,
Temyiz olunan hükmün davalılardan Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünün kusurlu bulunduğu ve tazmin sorumluluğu olduğuna ilişkin kısmının bozulması gerektiği düşünülmüştür.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onuncu Dairesince gereği düşünüldü:
Hakim olan davacının, 15.2.1927 olan doğum tarihini, 19.3.1947 tarihli mahkeme kararıyla 1.10.1927 olarak düzelttirdiği; altmış beş yaşını doldurması nedeniyle Adalet Bakanlığınca 1.10.1992’de emekliye sevk edildiği; ancak Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünce adı geçenin, 5434 sayılı yasanın yürürlüğe girmesinden sonra göreve başladığı ve 18 yaşını doldukduktan sonra yaş düzeltmesi yaptırdığından, yaş düzeltilmesi kabul edilmiyerek emeklilik tarihinin 15.2.1992 olarak belirlenip bu tarihte geçerli olan aylık ve ikramiyesinin saptandığı anlaşılmaktadır. Davacı; emekli ikramiyesinin 7 ay 15 gün sonra ödenmesi nedeniyle bu geç ödemeden dolayı uğradığını öne sürdüğü zarara karşılık 22.310.000 lira gecikme faizinin ödenmesi istemiyle dava açmıştır.
İdare Mahkemesince, kamu görevlilerinin yürüttüğü işler ve görevlerde sorunlar doğmaması, hakların yitirilmemesi için bu yöndeki usul ve ilkelerin bir eşgüdüm içinde uygulanması gerektiği, bu görevlerin yürütülmesi sırasında, idari hizmetin geç işlemesi, aksaması ve böylece ilgililerin zarara uğraması halinde, idarelerin bu zararları karşılamaları gerektiği; bu durumda yaş düzeltmesinin bilinmesi, emeklilik tarihinin önceden saptanması ve emekli ikramiyesinin zamanında ödenmesi gerekirken, eş güdüm ve iletişim eksikliğinden ötürü idari hizmetin geç işleyip 7 ay sonra emekliliğin belirlenmesi ve ikramiyenin gecikerek ödenmesi nedeniyle davacının zararının davalı idarelerce karşılanması gerektiği gerekçesiyle 22.310.000 lira zararın davalılardan yarı yarıya alınıp davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Davalı idarelerce, kararın yerinde olmadığı iddiasıyla temyizen incelenip bozulması istenilmektedir.
5434 sayılı Yasaya göre, Emekli Sandığı iştirakçisi olan kamu görevlilerini emekliye ayırma görev ve yetkisi kurumuna ait bulunmaktadır. Kurumlarca gönderilen bilgi ve belgelerin mevzuata uygunluğu denetlenerek iştirakçilerce emekli aylığı bağlanması ve ikramiye ödenmesi görevi ise Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünündür. Davacının emekliye ayrılması olayında da, Kurumunca, adı geçenin 18 yaşın doldurulmasından sonra yaptırılan yaş tashihinin5434 sayılı Yasanın 105. maddesi uyarınca kabul edilmemesi gerekirken aksine işlem tesis edilerek 1.10.1992 tarihinde 65 yaşını doldurduğu gerekçesiyle bu tarih itibariyle emekliye sevk edildiği, ancak Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünce yapılan inceleme sonucu yaş düzeltilmesi kabul edilmeyerek
15.2.1992 tarihi esas alınıp emekli aylığı bağlandığı ve ikramiyesinin ödendiği anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının emekli ikramiyesinin geç ödenmesi olayında Adalet Bakanlığının hizmet kusuru olup, Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünün kusur ve tazmin sorumluluğu bulunmamaktadır.
İdare Mahkemesince davalı idarelerin tazmin sorumluluğu bulunduğundan bahisle davacının zararının yarı yarıya ödenmesi ve karar verilmesinde hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, davalılardan Adalet Bakanlığının 2577 sayılı yasanın 49. maddesine uygun bulunmayan temyiz isteminin reddine, kararın 22.310.000 liranın yarısının Adalet Bakanlığından alınıp davacıya ödenmesine ilişkin bölümünün onanmasına, diğer davalı Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünün temyiz isteminin kabulü ile, … İdare Mahkemesince verilen … günlü ve E:…, K:… sayılı kararın, emekli ikramiyesinin geç ödenmesi nedeniyle davacının uğradığı zarara karşılıklı 22.310.000 liranın yarısının adı geçen İdareden alınarak davacıya ödenmesine ilişkin kısmının bozulmasına, dosyanın yeniden karar verilmek üzere anılan İdare Mahkemesine gönderilmesine 17.10.1995 tarihinde oybirliği ile karar verildi.